Sen, İçimde Bin Yıllık Ukde

Ardımda bıraktım, bir yığın uykusuz geceler
Dakîkalar`da İsmin, Sâniyeler heceler
Seni hatırlatır teker teker
Alıp götürür beni benden,
Yine o meçhûle çeker...

Bu kaçıncı kayboluşum biliyor musun gözlerinde?
Bu kaçıncı yalın ayak, baş açık dolanışım sahrâlarda?
Hayâlinin peşinden koşup,
Bu kaçıncı meydân okuyuşum, Asırlık Sevgiler`e?
Sanki Târih Sâhifeleri`ni tekrar yazdım;
Kaç sefer aştım Kaf Dağı`nı...
Kaç sefer ibretle parmak ısırttım Leylâ`ya, Mecnûn`a...
Belkıs`ın Sarayı`na konuk oldum...
Kaç sefer teptim Züleyhâ`yı elimin tersiyle...
Dolaştım Buhârâ`yı, Semerkant`ı, Horasan`ı, Türkistan`ı...
Sonra çaldı Endülüs`te gitarlar,
Kurtuba`da, Gırnata`da, Adın`a yaptığım besteler okundu...
Ve, sen;
İçimde Bin Yıllık Ukde...
Ve, sen;
Yeryüzü`nde görülmemiş efsâne...
Bir te`sirli bakışının tahakkümüne giren Asırlar`dan döndüğümde,
Yine sana bilendim, yine sana şartlandım...

İnzivâya çekildim Tibet Manastırları`nda
Ay ışığı görmeyen gecelerde,
Kandildeki katranları mürekkep yaptım divitime
Ilık nefesine hükmettim;
En sert fırtınadan daha keskin kasırga oldu
Emrettim;
Esip getirdi ayağıma Orhun Anıtları`nı
Gözyaşlarımla yıkayıp sildim Kitâbeler`i
Ve,
Seni nakşettim anıt taşına
Seni yazdım
Sildim aşk adına ne kadar kânun varsa,
Hepsini tek tek yeniden ben yazdım
Çün ki;
Sensiz bir efsâneye, sensiz bir aşka dayanamazdım...
Senin için tekrar aşkın kânununu yazdım
Ben yazdım...
Ben...

10.07.2001 Münih 02: 20