Bari Sen Saklama Ay Işığından Gözlerini

bir sen kaldın elimde...
bir de seni sevmişliğim...
suya küstüm, taşa küstüm, toprağa küstüm...
nice ay`sız gecelerde ekmeği yok bilmişim,
uçurtmasını tele takan çocuğa küstüm...
ve meydanlar yavaş yavaş boşalırken,
gözler umutsuz, başlar eğik dolaşırken,
sokaklarda it köpekle dalaşırken,
yenilipte vazgeçen kaypağa küstüm...

bir sen kaldın elimde...
bir de seni sevmişliğim...
sağa küstüm, sola küstüm, ortaya küstüm...
meğer ben, satılmayacak adam değilmişim...
ardımdan sırtıma inen bıçağa küstüm...
darda kaldım, zora düştüm dağlara çıktım,
rüzgarla sevişirken açtım, açıktım...
aklıma girdin efkarlandım, bozuldum,
sigaramı yakmayan çakmağa küstüm...

bir sen kaldın elimde...
birde seni sevmişliğim...
saza küstüm, söze küstüm, türküye küstüm...
birer birer düşüverdi üzerime yıldızlar,
yıllar yılı dinlediğim öyküye küstüm...
ve sokak lambaları altında fısıldaştılar,
üç somun ekmek ve bir gömleğe anlaştılar,
yurdum insanıydı hepsi..arkadaştılar...
haine yol gösteren ülkeye küstüm...

bir sen kaldın elimde...
bir de seni sevmişliğim...
dar`a küstüm, zor`a küstüm, kolay`a küstüm...
de ki, kaybetmişim ıssız bir gecede yolumu,
buluta gizlenen ay`a küstüm...
bari sen..
saklama ay ışığından gözlerini,
hep umut hep aydınlık sarsın sözlerini,
ben unutmadım adam satan yüzlerini,
bundan böyle dost bilipte, bakmaya küstüm...