HAYATI KEKELEYEREK YAŞAMAK DÜŞTÜ BANA

Anne dokunmadan ağlamak düştü bana
biraz serde şairlik var ya
belki ondandır. Bu kadar hüzünlü oluşum
dünyalık sorular soruşum kaygılı ve ürkek,
kekeleyerek hayatı yaşamaktan
gayrı ne ki anne.

anne dokunmadan ağlamak düştü bana
hayatı kekeleyerek yaşamak düştü bana

Gurbette ölen çocuklara adasam/
şiirlerimi/ kabul eder misin anne
güne bir akşam üstü
yüreği daralan şehit annelerine
dualar devşirsem kelimelerden
şairler oğlundur senin üzülme diye.

gurbette ölen çocuklara adasam şiirlerimi
şehit annelerinin birazcık yüzü güler mi

Babalar niye çok ağlamaz görünür anne
korlar doldururken yüreğine.
Anne söyle,
bana ilhamlar taşıyan periler aşkına
yarına ne kalacak mısralardan başka
keşke aşka en yakın durakta bıraksan da beni
aşkım doldursa hayata açılan yelkenimi.

babalar niye çok ağlamaz görünür anne
acıdan korlar doldururken yüreğine

Güneşle hesaplaşan bulutlara
kızdın da mı üzüldün anne.
bahtsızların doluştuğu sokaklara
nara kaygısıyla yaslanan nice korkaklara
cesaret veren ışıkların
sırrını senden duymalıyım
yarasa kanatlarının serinliğini bekleyenlere inat
hayıflanmalıyım gece yarısı sıcaklarına.

güneşle hesaplaşan bulutlara kızdın da mı üzüldün anne
hayıflanmayayım mı gece yarısı sıcaklarına

Bilenlere bırakmalıydım cümlesini soruların
kafesini parlatan kuşların
tüylerinde üşümek var ya anne
her sene terk ettikleri yuvalarından
daha çok korkutuyor beni
kefenini hiç sevmediği bezirgandan
almamız gibi amcamın.

bilenlere bırakmalıydım cümlesi soruların
kefenini hiç sevmediği bezirgandan almamız gibin amcamın