Usanç Gazeli

Hep aldatıldık dek u dubaradan usandık,
İrtica var! Hortlak var! Bu naradan usandık.

Bir bardak suda bin bir fırtına kopar gider?
Karman çorman,medyatik yaygaradan usandık.

Çağdaşlık hülyasıyla avunduk,bitti yıllar,
Meselesiz,mesnetsiz,ümeradan usandık.

Müdahane bir hüner,yaşamak sanattır.
Zulme boyun eğmekten,müdaradan usandık.

Her beş yıl bir meçhule sürükler rüzgar bizi?
Neylesek bu maksatsız maceradan usandık.

Ahmaklık bir ur gibi büyüyor beyinlerde,
Yıllar geçti iyileşmez bu yaradan usandık.

Bir asır bitti hâlâ adımız az gelişmiş,
Ne silinmez kara bu,bu karadan usandık.

Bir daha yemek için kusadursun bir dünya,
Biz bu yanda efgan-ı fukaradan usandık.

Yüreğimiz tanınmaz oldu takîyelerden,
Hileden,aldanmaktan,numaradan usandık,

İtham-ı irticadan usandığımız kadar,
Ne veremden,kanserden,ne saradan usandık.

Kara para ak oldu,pâk oldu sanki rızık,
Bu iğrenç iktisadi manzaradan usandık..

Olmazı hayal ettik,yorduk düşlerimizi,
Bir menfaat için bin temennadan usandık.

Dalkavuk ağızlardan öyle rahat çıkar ki,
Her yanlışa derin bir ?amennâ?dan usandık