ELİF"E

Sen hep bahardın,
Saçlarımdaki kışa inat.
Hep bir çağlayandın,
Kafa kâğıdımdaki rakamların aksine.
Takvimler seni mayıs gösterirken,
Benim üzerimde,
Sararmış yapraklar uçuşuyordu,
Dalından biteviye, uzak yerlerde.
Bende, yorgun saatler onikiyi vururken,
Sen en tatlı gülüşünle,
Mahmur güneşleri karşılıyordun.

Son mahsulünü verirken,
Bendeki kıraç topraklar,
Sen bir çiğ tanesiydin,
Fidanların hasretle beklediği.
Sen ağartırken ufukları, taze umutlarla,
Ben şimalden kovulmuş,
Bir yıldız müsveddesi.

Sen anne güzelliğindeki,
Bir doğum sancısı.
Ben son nefesini veremeyen günahkâr.
Sen bütün renklerin,
Resmigeçit yaptığı tuval,
Ben, karadan gayrisini bilmeyen,
Bir ressam eskisi.
Sen henüz yazılmamış,
Her şairin aradığı o dize,
Ben, bitpazarına düşmüş bir şiir.

Haklısın be güzelim.
Ben, yangın yeri bir şehirden,
Kovulmuş bir karanlık,
Sen, yemyeşil bir şehrin aydınlığı.
Ve doğru;
Karanlığı kim sever ki?
Sen sevesin.