Ölümün Kara gölgesi Sarmış etrafımı

Ağlamaktan gam düştü, gönlümün simasına,
Alem mesut bahtiyar iken, asilik ise bana
Ahu zarım kar etmez oldu, Feleğin lisanına,
Acı söyler durur, Ben ise hep dinlerim

...

Ne bir hasret türküsü dilimde ki, nede başka
Ne bir güzel öyküm var, nede aşka aşkta
Kara bir sancı sarar etrafı ta ki karşımda
Acı sarar durur, Acıdan döner dururum

...

Gönül Hanem hüzün sokağının çıkmazında
Çömelmiş sanki ölüm gölgesi karadanda kara,
Ahlar vahlar çekerken, getirdi darağacına
İpler sarar durur, Can verir dururum

...

Ziyan oldu ruhum, beden alem\'\'e emanet
Hüsran üstüne hüsran, götürdü bereket,
Yalnızlık rıhtımında harcadım sepet sepet
Uğursuzluk sarar durur, Umuttan fire verir dururum

...

Emek verdim bunca yıl, Bilmem! yirmi kaç yaşa,
Bir hiç uğruna defalarca yattım musalla taşına
Ağlamak kafi gelmez, gerek yok ki bu yasa,
Saran sardı durdu, Ben ise artık toprak Doluyum...

.