Paris Gözleriniz Vardı

beni sürüklerdiniz.
sizi izlemekten lezzet alırdım.
halden hale hızlı dönşümler yaşardınız.
ardınızda dizi dizi benlikler bırakırdınız.
ben onları toplar hayal odamda biriktirirdim.
günleriniz tıpkı mevsimlerdi.
yüzünüzdeki karçiçekleri birdenbire yaz meyvelerine bırakırdı yerini.
hasat zamanını beklemezdiniz.
güz esintileriyle dökülen sarı yapraklar sererdiniz önüme.
basmamaya özen gösterirdim. siz usulca gülümserdiniz.
birden hüzün bulutları kaplardı yüzünüzü.
yağmur damlalarını beklerken karla aklanırdı alnınız.
her türlü güzeldiniz. keskin bakardınız.
bir mermer heykel kadar kımıltısız susardınız.
baharı beklerdim,
bilirdim kar bahardan haber verirdi.
mevsimleri sizinle hissederdim.
ömrümün günleri sizi izlerken eriyen dakikalardı.
gönlüm sizin takviminizdi.
takvime aldırmazdınız.
yıllarda asırları ya|#64258;ardınız.
siz ömür sürerdiniz ben yaprak yaprak tükenirdim.
siz beni yok sayarak kendinizi ya|#64258;ardınız.
ben sizde ya|#64258;amak için fasılasız ölürdüm.
sizce yalnız an vardı dün yoktu yarın yoktu.
gurbet türküleri mırıldanırdınız.
sılanızı özlerdiniz. sonsuz bir an arardınız.
mevsimsiz bir mevsim...
siz onun pe|#64258;indeydiniz ben sizin. buldunuz mu?
konu|#64258;muyorsunuz.
hep susardınız.
susmanızda bile bir üslup vardı.
size siz dememi isterdiniz.
şanzelizede mösyölerle matmazeller gelirdi hatırıma size söylerdim.
paris gözlerinizle gülerdiniz.
ama melâliniz istanbuldu. `
melâli anlamayan nesle
â|#64258;ina` olmadınız asla.
siz yoksunuz ya mevsimler aylarla sıralı müselles.
sene mevsimlerle murabba.
ben herkesle birim.
murabba hücremdeyim.
duvarda takvimim var! `günler gelip geçmekteler,
ku|#64258;lar gibi uçmaktalar.` sayıyorum!