Ezdirmek Korkusu
`intihar cesaretine`
Dur...
Aç köpekler saldırmakta hayatıma,
Benim olmayan hayatıma sahip çıkıyorum bu defa,
Köpekler, kanatıyor, köpekler acıtıyor beni,
Köpekler; bendeki seni koparmak için saldırıyorlar hayatıma.
Biriktirdiğim, sakladığım sen`ler
Kan diye akıyor yerlere,
Tanımadığım kirli ayaklar ezip geçiyor kanımı,
Kaçabilir miyim ?
Hani kendimi alıştırmışken seninle büyümeye,
Yanımda olmasan bile,
Sesini duymasam bile,
Yüz yüze gelmesek de,
Öylesine dolu, yakın, içte yaşıyorum ki seni,
Öylesine derin, uzak, içte yanıyorum ki sana,
Yokum.
Ruhta ağır,bedende hafif hafif çileler gezinmekte,
Geçimsiz ayrılıklardan doğan
Hasret denen ölüm, avuçlarımın içinde,
Her gün binlerce kez yüzüme işlenmekte,
Aç köpekler, sen yiyenler
Saldırıyor hayatıma
Üstelik her geçen gün daha da fazla...
Yetinmemi bile kıskanıyorlar seninle,
Ölüm öyle yakın ki,
Bir zamanlar saçlarında kaybolmayı düşleyen ellerim,
Aç bir köpeğin pençesiyle, yerlerde geziniyor şimdi
Kanımdan uzak.
Beni sana getirmeyen ayaklarım,
Nasibini almış, dişleri kayışla bilenmiş köpeklerden,
Kanım; aşkımı ezdiklerinden habersiz
Serseri mayın dolaşan insanların ayaklarında,
Adım adım uzaklaşıyor benden,
Bir damlasına muhtacım,
Bir damla sana ihtiyacım.
Yere uzanıp sırtüstü,
Ölmeyi bekliyorum parçalanarak,
Yerde kalan az biraz kanıma batırıp
Sağlam kalan parmaklarımı
Yere katilin adını yazıyorum,
Yazılmış en büyük eseri yazıyorum
Yokluktan tel ter dökülmekte anılarım
Azrail köpeklere ücretlerini ödüyor
Görevlerini başarıyla tamamladıkları için..
Ben yere `aşk` yazarken
Bir damla sana muhtacım
Ölüm ki; öyle yakın...
Durma...
Umut Taydaş
Umut Taydaş şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.