İnsan dediğin
Akabinde suretin asılır en işlek yerine zihnimin.
Bir muamma olup takılır boynuma utanç,
Kendi hakikatlığına ağlarken acılar.
Ben o ihanetlerin infazında kaybettim insafımı.
İnsan dediğin;
. arada bir
. bazen
. aynada
kendi suratına tükürmesini bilmeli...
Kuzguni bir göğe yaslanırken aşklar.
Umut ufukla özdeşleşti artık... Uzak
Yaramaz dürtülere kapılır ya akıl,
şehvetine müptela olur ya her canlı.
İşte bu nedenle;
İnsan dediğin;
. arada bir
. bazen
. aynada
kendi suratına tükürmesini bilmeli
Lokman Ayebe
Lokman Ayebe şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.