Mehlika Sultan

Mehlika Sultan`a aşık yedi genç
Gece şehrin kapısından çıktı:
Mehlika Sultan`a aşık yedi genç
Kara sevdalı birer aşıktı.

Bir hayalet gibi dünya güzeli
Girdiğinden beri rü`yalarına;
Hepsi meşhur, o muamma güzeli
Gittiler görmeye Kaf dağlarına.

Hepsi, sırtında aba, günlerce
Gittiler içleri hicranla dolu;
Her günün ufkunu sardıkça gece
Dediler: ``Belki bu son akşamdır``

Bu emel gurbetinin yoktur ucu;
Daima yollar uzar, kalp üzülür:
Ömrü oldukça yürür her yolcu,
Varmadan menzile bir yerde ölür.

Mehlika`nın kara sevdalıları
Vardılar cikrigi yok bir kuyuya,
Mehlika`nın kara sevdalıları
Baktılar korkulu gözlerle suya.

Gördüler: ``Aynada bir gizli cihan..
Ufku çepçevre ölüm servileri.....``
Sandılar doğdu içinden bir an
O, uzun gözlu, uzun saçlı peri.

Bu hazin yolcuların en küçüğü
Bir zaman baktı o viran kuyuya.
Ve neden sonra gümüş bir yüzüğü
Parmağından sıyırıp attı suya.

Su çekilmiş gibi rü`ya oldu!..
Erdiler yolculuğun son demine;
Bir hayal alemi peyda oldu
Göçtüler hep o hayal alemine.

Mehlika Sultan`a aşık yedi genç
Seneler geçti, henüz gelmediler;
Mehlika Sultan`a aşık yedi genç
Oradan gelmeyecekmiş dediler!..