Senin Şehirlerin Benim Dağlarım

gözlerin bana bir pınarı andırabilir
içine dalıp her anımı
ve son anımı
canladırabilir bu kor beynimde
körelmiş bir arkadaşlık cümlesi
suyu sıkılmış bir kuru `naber?`
ve içimde dumansız yangınlar varken
bu anlamsız akış dönüp duruyor
aklımın ve yüreğimin en kuytu köşelerinde

yaşanmışlıklar ve bildiğim hayatın
sahte ama yüzyüze kavgasının arasında ben
her darbe bende son buluyor
her darbe bir yarık, bir acı
yaşanmışlıklar: sen
bildiğim hayat: ben
sen: yaram
ben:acım

bir piyesin isimsiz numaralı oyuncularıyız
ne perdesi inecek gibi
ne de roller unutulacak gibi
öyleyse ne olacak?
bu gururun boynumu mu vuracak?
aşkının son saati çanlar mı çalacak?
beni çıktığım yüce dağlardan
senin sığ şehirlerine mi çağıracaksın?

senin şehrin kalabalık
benim dağım virane
kalabalığın sürüp gidecek ve hep eklenecek
bire bir: iki
ikiye bir: üç
viranem benle başlayacak
benle bitecek
bu sevda şehri yıkacak
bu sevda dağı düzleyecek
ben dağımın yamacına kalabalığa
sen şehrinin dışına viraneye geleceksin
işte o gün ne dağların heybeti kalacak
ne de şehirlerin ışıkları yanacak

(27 mayıs 2001)

(BİGA)