İki Fırtına

Nereye gidersen git diyorum gözleri yangın
Alevlerle nereye kadar gidebiliyorsan git
Telefonum sesini duyurmayacak artık
Sevgililer günü hediye bakmayacak
Gördüğüm bir gülü dalında bırakacak
Resimlerini göz önünden kaldıracağım

Hayat yenilikleriyle üstüme saldıracak
Biliyorum
Ve gene biliyorum sen alıştığın ayrılığınla
Belki ufak bir rahatsızlıktan sonra
O kurulu dünyanın kurulmuş bir oyuncağı olacaksın
Sanki hiç yaşanmamış bir ilişkiyi hatırlayacaksın arasıra
İnsanoğlu sever
acı çeker
ve hayatın üstüne saldırmasını bekler
Biz de bu kadere boyun eğeceğiz
Başka bir memlekette
başka bir işte
başka bir zamanda bulmuş zannedeceğiz kendimizi
Ama alışır insan
Alışır ayrılığa
Alışır acıya

Eski dostların yeni tanıştığın dostlarımız gibi gelecek
Dört elle sarılacağız bir süre
Ve sonra anlayacağız ki hiç kaybetmemişiz onları
Birbirimizden önce kimdiyseler öyle olacaklar
Gözlerin yeni bir yürek yeni bir sima arayacak
Ama göremeyeceksin
Çünkü
Damarlarına kadar dolanmış bir ilişkiden sonra
Ayrılık körlüğüdür gözlerin ve bitik bir yüreğin

Bazen şu an nerede kimle olduğumuzu düşünecek
Mutlu mu şu an acaba diyeceğiz
Mutluluğu bulabilmek için değil miydi ayrılık
Madem öyle hayat saldırsın üstümüze diyeceğiz
Çünkü yapacak bir şey yoktur bilirsin bilinçsizce

Sevgi sözcüklerinin yalan olduğunu anlayacağız
Seni ayrılsak da sonsuza kadar seveceğim
seni hala seviyorum demek mezar taşı olacak
ölmüş bir sevdayı kabre koyduktan sonra hain ceylanım

şimdi yokuz birbirimizin hayatında
çekip gitmişiz başka bozkırlara
ne kaldı elimizde
koskoca bir boşluk açıldı hayatımızda
anlıyorumki aşkımız iki fırtınanın aynı yerde görülmesiydi
imkansızı başarmaz mı aşk
başardı işte iki fırtına koptu aynı mekanda
aynı zamanda
ama fırtına da diner
biz de öyle olduk