Anne

Bir Sevgi Teyzem vardı...

Yüreği sımsıkı, dardı.
Derdi olana nefesi tükenmezdi hiç.
Yavrusu açılmamış bir güldü,
O öldü,
Annesi acılara gömüldü...

***

Sevgi Teyzem derdi ki:
`Allah kimseyi kış günü yorgansız, bayram günü evlatsız komasın!..`
`Gönül sırça bir saraydır!.. Gönül sırça bir saraydır!..`

Ağlamaklı olunca:
`Dert ağlatır, aşk söyletir, hasret gözletir!..` derdi.
Bir of çeker:
`Gençlik geçti kuş gibi, ihtiyarlık geldi kış gibi,
dünyayı geçirdim düş gibi!..
`Geçti bülbül, geçti gül, ister ağla, ister gül!..` diyebilirdi.

Sevgi Can Bağında / 41

Tebessüm ederdi:
`Zengin yer baklava güllaç, fakir yer hep bulamaç,
sabah kalkar ikisi de aç!..`

`Döndüğü müddetçe bu deli dünya hey!..`
`Az ye, az söyle, az incit !..` diyerek susardı.

`Gönül kırarak, sevgi kaynağını kurutmamalı!..` derdi:
`Al iki bişi, ver iki bişi, ödünç bu dünyanın işi!..`
`Tanesiz aş, kavgasız baş, yumuşak taş olmaz !..`

Yavrusu gelince aklına:
`Sabret Sevgi, sabret!..` derdi, `Sabır kalbe güç verir!..`

21 Ağustos 1991
Eskişehir

Bütün ümitleri yel alır gider.
Tomurcuk açılır, sel alır gider.
Analar büyütür el alır gider!...

Sevgi Can Bağında / 41

*Yaşanmış bir öykü olan bu denemenin, yayımlanmış formunu okumak isterseniz, bakınız:

(1997). `Gönül Sırça Bir Saraydır`, Milli Eğitim Dergisi,
133: 74-75