Yalnızlığa Mektup Var

Yalnız değilsin yalnızlık,
Mektubum sana.
İlk şiirimdeki heyecanımın aynısını taşıyorum.
Gizlenecek sırların hepsi biraz sonra akar.
Sor ki garip gönüllere,
Ağlamak gülmekten çok daha kolay şimdi.

Yalnızlık mektubudur yazdığım.
Yalancı akşamlar iyice kararırken,
Alıverirler umutlarımı ellerimden.
Yazdıkça gecelerde,
Unuturum ışıkları.
Gizleyemem, hep suratımda yılların kırışıkları.
Gurbetin rüzgar sesleri soluğum olmuş,
İnletir bütün aşıkları.

Rüya günlüğüm bugün de boş.
Sana yazıyorum.
Hal hatır soramam.
İçten içe sızlatır yüreğimi her daim.

Dostlardan haber yok,
Dostlarım gece ve karanlık diye,
Küstü herkes.

Sessizlik konuşmaya başlarsa eğer,
Söyle selamımı,
Yalnızım burada.

Mektubum acı.
Yorgunluk gözlerimi alabildiğine kapatıyor.
Yalnızsam, mutsuzluğa dost olamam.
Uykusuzsam, feda edemem uykulara güzel geceleri.
Bereketim gözlerimde.
Gecem bu kağıtta tek başına kalmasın diye.
Tanrım sevenlerin diline yalnızlığı koymasın diye.

Güneş bin kere battı bugün.
Yıldızların her biri bir güneş oldu da yaktı.
Yakıp kuruttuğundan güneş duygu çeşmemi,
Hala dinmek bilmedi göz yaşlarım.
Çaresizsem,
Bereketim bulutlarda.
Bir yağmur yağar tamam.
Yeter artık, yemin ettim aman,
Sen bari yalnız bırakma o zaman.

Beni soğutma aşklarıma.
Alacaklıyım bütün kalplerden suçlu değil.

Kaybolan mektupları mı istiyorsun?
Tamamı kaderim, sorgulama ne olur!
Gençlik günahımın sahibi benden başka kim olur!

Bu mektup bitmek zorunda.
Yalnızlık bilinmezlerin ötesidir.
Biten mektuplara yeniden başlamak,
Kapadığım zarfları açmak,
En güzel duyguların rüyasına yatmak istiyorum.
Yalnızlığa mektup var hey!
Yalnızlık kokuyor zarfı,

Acaba ulaşacak mı?!..

28, 29 Temmuz 1990
Eskişehir