Yirmi Beşinci Saat Çığlıkları

Gözlerimi açamadığım karanlığın dağılsın istiyorum bulutları,
Ağlamayı başaramadığım zamanlarda,
Bırakmayı da düşünemiyorken gurbet elleri,
Sımsıcakta üşüyor gibiyim neden?

İçimin içime sığmadığı yerde başlar yalnızlık,
Aşka bile yer yokken bu yolculuğumda,
Sevgilerin tümü yalan,
Geç erkekliği,
Günü bitirmemeye çalışıyorum ben.

Çığlıklarımı yirmi beşinci saate kadar sürdürmek isterim,
Yirmi beşinci saatte gelir aklıma hepsi,
Az önce acıydı yutkunduğum,
Şimdi,
Bir yudum nefese muhtacım,
Ellerimi kapısı ardına kadar açık bir kafese soktum,
Bağırdım dilediğimce,

Hasır gözlerimin baktığı yerler, hasır!
Hep bu saatte hazırım ağlamaklara, gülmeklere!
Sıkı sıkıya tamamım, sıkı sıkıya beklemeklere!...

Çabaladım,
Bana yetmeyen günü yirmi beşe tamamlamak için,
Susmak gelmiyor içimden,
Niçin susayım niçin?
Yirmi beşinci saate kadar sürsün dualarımın hepsi,
Delicesine dolaştığım etrafta,
Duyulsun yeter ki çığlıklarım,

13 Ocak 1990
Denizli
(Günle gelen, güne yeten!..)