Nasıl?
Susmaktan unuttum söylemeyi
nasıl becerir iki göz
ışıksız bir mekanda parlamayı???
Soğuk bir mayıs akşamı
sıcağa tutunduğumuz bir cafede
senin gözlerinle aydınlanıyoruz
ve okşayarak ısıtıyor müzik
sarmalanıyoruz...
Teninin çekiciliği ile ayaklanıyor
vücudumu örten deri tüyleri
ve aldanarak teninin kayganlığına
hiddetleniyoruz
aramızda duran
yuvarlak ahşap masaya...
Sönmeyen lambalar gibi ışıyor gözlerin
gölgeleri çarpıyor suratıma
askıda bir merakla
üflediğin dumanlara anlamlar yüklüyoruz
kimi ikna edici,
kimi saçma!
Anlaşılmıyouz...
Dudakların konuşmayı değil
öpüşmeyi çağrıştırıyor bana
ve tel tel akar gibi düşüyor
saçların omuzlarına...
Nostaljik kıpırtılar ayaklanıyor
çocukluğumun aşka dönen yüzünde
ikimiz de seni dinliyoruz,
anlaşılmıyoruz...
Uzun parmaklarınla dansediyor
giysimin omuzlarımı gizleyen kısımları
incecik belini sabrediyor avuçlarım
dokunmadan,
yuvarlak bir masanın etrafında
dansediyoruz...
Susmaktan unutuyorum hep söylemeyi
nasıl becerir iki vücud
dokunmadan dansetmeyi???
Doktor
Doktor şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.