Kumsalda

Hani şiir dedim de aklıma takıldı bir şey....

Bir kumsalı özleriz ya,
Ve çalışan işçilerin sıcak ellerini...
Özleriz doyamadığımız,
O suretini kayıp aynalara
Gömdüğümüz düşlerimizi...

Yaşıyoruz biliyorsun,
Hayatın da bir sırrı var...
Aynaların yoldaşı,
Adı kaldı arkasında,
Sakladığım,
Sırdı o...

Kayıp kardeşliğimiz,
Kumlara gömülü diye,
Kumsalda onca gece...
Umutları üşütüyordu...
Her üşüdüğüm,
Bir ayrılık...
Her ayrılık,
Yeni bir kumsal...

Perslerinde bir adaleti var elbet;
Babillerin,
Asurların,
Ve hatta onların bile...
Asılamadan önce,
Yargıya gider her düşünce...

Fakat yargısı kalmadı,
Kalmıyor bu soğuyan gecelerin...
Nedenine bir soru daha eklenecek,
Eklendikçe,
Öyle cahil,
Öyle sefil bir dilenci...

Ve öyle akşamlar,
Bu dilenciyi ağırlayacak kollarında...
Kolları,
Dallarına uzanan,
Bir sarnıçta,
Saçakları kanayan...

Dalgalar kumları dağlıyor,
Metaforlar vuruyor
Zamanlarına...

Zamanlar usta,
Direnmek bir o kadar...
Akıp gitmek,
Kıyılarından bu hayatın...
Bir o kadar yorgun,
Umutlar...
Kumalara gömülü,
Bir o kadar...

Bir çırak alınacak,
Yardımına zamanların...
Sana şiirlerim olacak,
Adı kumsalda,
Adı sabah soğukluğu bir uykusuzluk...
Ve adını unutturan,
Yalnızlığın,
Anlatılamayan,
Gül yarası...