Ölecekmişim

Ölecekmişim....
Sayılıymış günlerim, az kalmış....
Sen de dört ay ben diyeyim beş
Ecel bir kere kapıyı çalmış
Helalleşmek için çok geç....

Hastane koridorlarında birikmiş sevdiklerim
Ellerinde çiçekler... gözlerinde yaşlar
Diyorlar `nereye Okan? `
Cevap bile veremiyorum adam gibi...diyorum ki:
`ölümün adresi olur mu dostlar? `

neyi düşünecek bilmiyor insan
bu saatten sonra dost da düşman da bir
lekesiz bir yürek kalacak benden geriye
yıkayıp bir güzel... katacaklar toprağa
yaş henüz yirmibir...

hangi aşkımla vedalaşacağım ki
hepsini toplasan bir `sevgili` etmez
Tükürmüşüm çoktan yüreklerine
Varlığım yokluğum anlaşılmaz. Bilirim...
gülerek gidiyorum ölüme...

şair yapar insanı! Sondur bu
inadına bir şeyler karalıyorum
hep birilerine yazıyorum...o sahte aşklar!
ardımdan onlarca şiir bırakıyorum
okur diye vefasızlar....

sonra beni kilitliyorlar bir kasaya
birileri helal ediyor haklarını
dualar ediyorlar ardımdan
kılıyorlar cenaze namazını.....
sen de varsın orda...en arkada saklanmışsın
yüreğin yetmiyor tabuta yaklaşmaya
ağlıyorsun....
kime ilişsen yüz çeviriyorlar
tanımıyorlar seni...
ve benden sonra da tanımayacaklar inan!
Vasiyetim bu! Biliyorsun.......

(.....böyle bir kabustu dün gece gördüğüm)

merak etme esmer kız
yaşıyorum sana ve her şeye rağmen..!
senin ihanetini unutturdu şimdiki sevgilim
mutluyum... inşallah sen de...
görecek ve yaşayacak o kadar güzellik var ki?
ben geleceği beklemekteyim
ve en önemlisi esmer kız; şunu bil ki:
seni beyazlar içinde görmeden
ölmeye yok niyetim.....