Koşullar Yolumu Çizdi

Ben çatışmalar ortasında büyüdüm bebek
Seni çalar saatin uyandırırken uykulardan,
Beni bombalar... siren sesleri...
Barut kokan sabahlar...
Sen boğazda mehtabı seyrederken sevgilinle
Ben balkona çıkıp izli mermileri sayıyordum
Korkarak...

Hava kararınca
Sokağa çıkmak yasaklanıyordu
Ve tel örgülü lojman içinde,
yaşamak kalıyordu bize...
Oysa sizin oralarda hayat
O saatlerde başlıyordu....

Kurşun yağıyordu aşklarıma
Sevgiliye verecek bir gül bile yoktu
Yarı açık cezaeviydi şehir
Çocukluğumuz idam ediliyordu...

Ve her gün bir şehit cenazesi
O günlerde ağlamak ibadet sayılıyordu!

Bir keresinde hiç unutmam
matematik sınavına çalışıyordum,
şehir karardı birden
çatışma başladı saatlerce sürdü
babam için dua etmekten başka
bir şey gelmiyordu elimden...
ve matematikten yine kalıyordum.

Ölüm kokuyordu kent
Uyu uyuyabilirsen....

...neyse sağ salim atlattık o günleri
şimdi bende boğazda manzara izleyebiliyorum
gökyüzündeki yıldızları toplayabiliyorum
ölümden uzakta... barut kokusundan uzakta
elimde sigara şimdi rahatça zehirleniyorum
ve artık ben de sabahları,
senin gibi çalar saatle uyanıyorum

-sordun anlattım sevgili
işte böyleydi çocukluğum...-

gözü yaşlı analardan belki
belki gidip de dönemeyen `Mehmet`lerden`
belki hala kulağımda yankılanan,
bomba seslerinden...
ölümü vuran saatlerden...
belki de doğuştandır bu yolculuğum
işte bu yüzden sevgili
o günden beri
ben hep sağ`dan yürüyorum.....