Yalnızlar Caddesi

Olur ya üstüne gelir bazen dört duvar
Karabasanlar çöker gece olunca
Yasadığın şehrin üstüne....
Çaresizlik sarar bütün belliğini
Alırsın ceketini yakarsın sigaranı
Çıkarsın yalnızların caddesine....
Son paranı içkiye yatırırsın,çökersin köşe başına
Her yudumda ararsın kaybettiğin mutluluğu
Haykırmak gelir içinden ?ben yalnızım? diye...
Oysa boşunadır o yakarmalar
Her şeyim dediğin o yarin
Başka kollarda merhaba diyordur güne....

Gidersin kapısının önüne... basarsın zile
Megafondan bir ses : ?kim o??
Cevap bile veremezsin....
En iyisi geri dönmektir kestirmeden
Yukarı çıksan olmaz, kahrolası gurur....
Çıksan nolacak ki?
Bozuğum yok der geri gönderir! dilenci diye....
Tanımaz bile....!

?Unut onu dostum.... kabullen artık
Bu dünya sevilenlerin dunyası
Sevenlerin değil..!?

Bulurum ümidiyle arama o hayırsızı
Yak bir cigara daha..düş yalnızlar caddesine
Ve sakın arkana bakma yürürken
O çoktan kaybolmuştur ?ellerin dilinde?!

Her adımda küfret! Bırak serseri desinler.....
Tanıyan mı var? Derdini soran mı var o saatte?
Aklına gelen bütün şiirleri mırıldan
Butun nefretini kus gitsin kaldırımlara
Yeter ki sevmeyi bil isyan etmeden
Yüreğine yakışanı bulursun elbet
Yalnızlar caddesinden geçerken.....