Sevimli

O yalnızlığı kendine sor,
Kendinde ara içindeki savaşı,
Neden suskunsun, neden yalnız?
Hatta neden hep hüzünlü?...

Susacağın yere konuş dilim;
Elbette bir şeyler bulursun anlatmaya,
Hiç olmazsa de bir `merhaba,`
Mutlu nameler söyle ya da...

Ve gözlerim; bir yere dikilmiş,
Bıraksam, öylece kalacak yıllarca.
Hüzün, yalnızlık her halinden belli,
Nedir bu halinin sebebi?

Ağlayacağın yere gül biraz,
Elbet bir sebep bulursun ışıldamağa.
Kırpışıver bir kez hiç olmazsa,
en azından canlı ve mutlu bak.

Hatta yüz hatlarım;
Neden hiç anlamsız duruyorsun?
Nedir seni gergin tutan?
Ne korkar gibisin, ne de,
Yılmış gibi bir halin var hasmından.

İfadesiz olacağına biraz gül,
Elbet bir sebep bulursun yumuşamağa.
Gülümseyiver birkez iç olmazsa,
En azından mutluluk okunsun görünüşünden.

Elbette sizlerle yargılayacaklar beni.
Bu halime baktıklarında;
Kimi der; zalim, kimi der; cani.
Hiç olmazsa neşeli olursanız biraz;
Ben de olurum, sözde; SEVİMLİ....