Akşam Olmasa

Hınç alırcasına çıksam dağlara,
Bir de oradan baksam doğaya,
Sonra gezinsem durmadan, hatta;
Akşam olmasa...

Saatler geçse aradan habersiz,
Kuş cıvıltıları, böcekler ve biz,
Sonra, bu ahengin arasında
Akşam olmasa.

Şırıl şırıl akan bir dere,
Arkasından bir pınar, aynı ahenkte,
Ve yeşil ile mavi karışımı doğa,
Gezinirken ufak bir göl kenarında,
Akşam olmasa.

Ağaçların gölgesi dindirirken yorgunluğumu,
Etrafı sarmışken çiçek kokusu,
Böcekleri sarmadan kış uykusu,
Binbir doğa sesine karışsam,
Hatta koşarken bir ceylanın arkasında,
Akşam olmasa.

Bir taşın üzerine oturup,
Seyretsem bütün yaşamı,
Bembeyaz bir bulutun,
Oradan izlesem girdiği şekilleri,
Bu sihire kapılmışken orada,
Akşam olmasa.

Sonra, tatlı bir rüzgar,
Saçlarımı okşasa,
Etrafımı sarmışken temiz hava,
Tüm neşeyle seslensem doğaya,
Güzel bir güvercinle,
Bakınırken karşı karşıya,
Akşam olmasa.

Bütün kaygılarımdan uzakken,
Hatta doğanın sihiriyle el ele,
Ve kuşlarla başbaşa,
Onların yaşam savaşını izlerken,
Yalnızca;
Akşam olmasa.