Abim

(18/10/1991`den 16/02/1989`a)
Bu gün seni gördüm rüyamda,
İlk işin beni kucaklamak oldu.
Seni böyle yakın görmek ne âlâ,
Bu görüşme pek kısa oldu.

Çekindim senden hatta ürperdim,
Adım adım kendimi geri çektim,
Yüz hatların gergindi, halsizdi,
Saçlarına ak düşmüştü, ürperdim.

Sonra, sana adeta haykırdım;
Üç yıldır kafamdakini sordum,
`Nerdeydin, niçin gittin, nereye?`
Sonra bakışlarımı senden çevirdim.

Cevabın; `ben yapmadım` oldu.
Sen anlattıkça içim burkuldu.
`Tek, dedemin haberi yok.` diyordun,
Bu arada gözüm annemi buldu.

Annem; sevinçliydi, neşeliydi.
Yılların hüznünü attığı belliydi.
Tüm ızdırapları çıkarmıştı sinesinden,
Hatta bir günlük gelin gibiydi.

Ah o sarsıntı... rüyamın sonu oldu,
Biraz daha, saatlerce sürse ne olurdu?
Çatlarsam çatlayaydım bu rüyadan,
Hiç olmazsa ızdırabın belli olurdu.

Ne olur geceleri rüyaları bırak,
Gerçekten gel yanıma ap ak.
`Abiciğim` diye sarılayım sana,
Öpeyim seni; ölmediğini anlayarak...