Tevbe Yağmurları

Gözyaşları yağar yağmura inat
Tevbe tevbe diye yırtar semayı
Şu çakan şimşek günahkar nefsime
Bekadan gelen himmet fırtınası
Günahlar mı akar bu bedenden
Yoksa yağan üstüme himmet midir
Kimdi kök salmaya çalışırken
Dünya denen günah batağına
Bir himmetiyle yerle bir eden
Nefs denen kibir abidesi çınarı
.....
Niceleri kadehlerde boğuldu
Tevbenin ışığı ile aydınlandı niceler
Kibir dağından bakarken kimileri
Tevazu kanatlarıyla uçtu ehli tevbe
Bekalara sefer eylediler
Fenadan geçerek tabiyetle
Ne zeliller oldu şerif böyle
Ne şerif bilinenler kaydı gitti
Düştü esfeli safiline
.......
Tevbe!
Bekaya açılan o büyük kapı
Beden hapisanesini yıkan deprem
Mutlaktan muhtaça verilen ikram
Karanlıkların sönmeyen ışığı
Günahkarın bitmez azığı
........
Şimdi akan gözlerden ne damlalardır
Belki Bekaya giden tevbenin ırmağıdır