İstanbul, Aşk ve Yağmur

Sen seç gideceğimiz yeri;
Denize mızrak gibi uzanan,
Herhangi bir kahvehâne olsun..
Sen seç gideceğimiz yeri...
Ben: Sonsuzlardan gelen,
Gözlerindeki martılara teslim oluyorum...
İstanbul'da yağarken yağmur,
İhtiyâç duyarım, birazcık sevgiye...

Altına gir ıslanmış paltomun.
Yünlere sarıl,
Derime, sesime sarıl...
Sıcaklığıyla göğsümün, doyur karnını,
Alabalıklar gibi, bir gözümden diğerine,
Bir elimden ötekine geç.
Çiz yüzümü yağmurun ve gecelerin defterine,
Vitrin camlarına, gül yapraklarına...
Sarıl bana, şimşeklerin ve yağmurun altında.
Olukların senfonisi altında...
Turuncu mantonda bir vatan bağışla bana.
Göğsüne as beni, asıldığı gibi İsa'nın!
Cesedimi gül suyuyla, misklerle yıka..

Sarıl bana meydânlarda,
Dökülmüş yapraklarda...
Kucakla, herkesin içinde beni...
Padişâhlar çağına,
Velîler fetvâsına karşı dur.
Göğsümdeki yara gibi, sen de kana.
Ölmenin heyecânını, sayıklamanın hazzını ver bana!..

İstanbul'da yağarken yağmur..
Dalları doğar düşüncelerimin,
Üzüntülerimin ise, bir çift eli.
Uyu sevgilim, kürkümün altında..
Ey rûhumun gülü: İki aşığız biz,
Yağmurların altında...

Verdiğim herhangi bir karârım yok benim.
Dilediğin yere sen götür beni..
Sen bırak beni, dilediğin yerde...
Bir gazete, bir de kurşun kalem al bana.
Şarâp al, sigara al bana.
Her şey senin elinde:
Rüzgârın ve tesadüflerin yönüne sen götür bizi,
Atsız sokaklarda yürü,
Sev beni birazcık.
Biraz da, bırak bana sağ elini,
Senin kollarındır: Benim kurtuluşum...

Yoktur İstanbul'da harîtası sevginin.
Göğsümde de yok, aşk için bir harîta...
Bul bize sâhil kenarında, kuma gömülü bir oda,
Aşik adlarinin sorulmadigi, bir yer bul bize.
Bir piyanistten başkasi bulunmayan meyhânelerde:
Sâkim ol, içir bana...

Sen karâr ver nereye gideceğimize:
Tanrı gibidir aşk İstanbul'da,
Bulunur; her yerde...

İstanbul, Levent, 16 Şubat 83