Pyz Gecelerinde

Hüzünlü Pâyîz Gecelerinde,
Özlem beni sardığında:
-ağır bir sis gibi-
Yolların köşesinde
Uzun yolların köşesinde;
Yalnız kaldığımda
Ve bu derin sükûn
Hâtıraları alazladığında,
Senin soluk gülüşünde,
O uzak yolun bütün ışıkları
Buluştuğumuz yerde
Akşamın sükûnunda
Aşk geriye dönecek mi?
Söz ver, şâyet dönerse...
-bu ne azâp!.-
Söz ver...
Bir rüzgârın kalıntısı
Sürüklüyor yaprakları, şaşkın ve karamsar
Ve sonra yana devriliyor: Hüzünlü kandil
Bitirmiştik... Hâtırlıyor musun?
Bitirmiştik Gülayşem... Ve döndü güneş, saçıyor nûru:
Dudakların gevşemesi
Ve uzun sarılmanın çözülmesi!!!
Nerede göç gününün azâbı?
Nerede, hayır ?unutamıyorum seni? Yazıklar olsun!!..

Pâyîz geldiğinde,
Dinliyorum, hiç ses yok
-kavak hışırtısı dışında- İnliyor
Sanki bir mahpûsun iniltisi.
Çalmak istemiyor kimseden uykuyu,
Karanlığa çekilmiş
Seyrediyor, uzaklaşan yıldızı
Saklarken onu: Bir bulutun kalıntısı...
Sarıyor hâtıralar kalbinin her yerini:
Uzaktan, tâ uzaktan gelen türküler
Bir hasât gecesi,
Karnı aç kadınların çehresi...
Sonra, demirin çınlaması
Ümidini yitirmişlerden,
Çalınıyor -bir parçacık kalmış- rüyâsı!
Pâyîz Gecelerinde
Dinliyorum, hışırtının bile öldüğünü
Ve rüzgâr:
Getiriyor ?uzak akşamların? nağmesini
Karamsar... Ağlamaklı
Şehrezât , hayâlimde
Özlem sarıyor beni;
Neredeydik? Hâtırlamıyor musun?
Neredeydik? Hâtırlamıyor musun akşamı?

Uzun Pâyîz Gecelerinde;
Ah bilebilsen
Nasıl hüzünlenir ve melâlet sarar beni!!
Göğsümde zindân mezarın, karanlığı
Göğsümde çürümüş toprak
Annemin dediği: ?gelecek,
üzülme, yalnız büyük sükûnun yaşadığı, ölüm âlemi!?
Dönüyorum, geldiğim gibi, yazıklar olsun!
Dönüyorum... Ama hâlâ Tutsak Şehir'de
Kanı emiliyor kızımın,
Döneceğim, sermâyenin ise gözü kalacak:
Yanan her evin ocağında,
Kırlarda parlayan, her bir süngüde; ve
Açların akacak son damla kanında...
Döneceğim, göğsümde ise kalacak azâp!
Benden sonra yaşayacaksın,
Aşkı hiç tatmayacaksın.
Adem âlemine yol alacağım ben... Sadece:
Kurbanların dudağında bir marşın kalıntısı
?and olsun mavi âs(u)mânım sana ...? Kalacak.
Kalacak sadece:
Çürümüşlük....

İstanbul, 16.05.01
(arapçadan iktibâstır)