Öylesine
Düşler perdesinin altındaki kadın çağırıyor beni yalnızlığına. Sıcak bir gülüşüne gidiyorum yanına, hoş beş konuşuyoruz.
Birden ağlamaya başlıyor;
önce, kaybettiği kenti anlatıyor...
birlikte ağlıyoruz, ellerini tutuyorum
sarılıyoruz deliler gibi...
ne oluyorsa ondan sonra oluyor
kadın birden koşmaya başlıyor
sonra ağaçlar üstüme üstüme geliyor,
hiç yok yere kırmızılar, siyahlar görüyorum
kardeşimin sessiz yalvarışı
silah sesleri...
Cevahir Evren
Cevahir Evren şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.