Mutsuzluk Rüzgarları
Mutsuzluk rüzgarları esiyor
yalnız gecelere sıkıntı yüklü vapurlar eşlik ediyor
açık sonsuz mavilik derin seher sancıları
dalıyorsun milyonlarca yine dibe ulaşamıyorsun
yoksa diyorsun güneş hiç yanlış anlatır mı gölgeyi
dokunabilir misin eteklerine duyabilir misin dağların sesini
ağlatabilir misin
güzellik yalın kalmamalı
gözlerin yeşilini görmek için gözlerin açık olmalı
dahası var
yok olmaya yüz tutmuş onlarca bitki
nane kokusu duyuyor musun
mademki diyorsun yaşayalım
yaşamak insan için değil
yaşayan için olmalı
yaşayan olamıyorsan ne anlamı var insan olmanın
sevgi treni geçiyor bütün vagonları tıka basa dolu
en sonuncusu sevda masalıyla
masal ama gerçek anlatım bozukluğu değil
anlamsızlık içinde var olma çabası
Mutsuzluk rüzgarları hala esiyor
hissediyor musun duyguları
kar yağıyor ama kırmızı
kan bulaşmış kaynağına
kazımışlar yarasını
derken sımsıcak bir bahar havası
yeşilleniyor dünyası kapısı bacası
ilk aşklarını olmak isteyen gönül
ve onu gamsız anası...
localara çekilip saatlerce kitap okumak
bile insanı yormaya başlıyor
deki ne oldu bizim şarkılar
şiirler yoksa beğenmedin mi
beğendim diyemedin değil mi
sana yaptığın yanlışın acımasız karanlığında
sesleniyorum
söylediklerinin beni götürüp
getirmediği yerden
sanki bir daha hiç çıkamayacakmışım gibi
üstüme geliyor hamam böcekleri
tanesi bilmem kaç milyondan sigaralarla
çarşaflara sarın beni
bembeyazından olsun
gücüm yetmesin siyaha
fakir kalayım şu salak dünyanın
anlamsız savaşının
bitmek bilmeyenliğin ortasında
deve postu demedim
bembeyaz bir çarşaf
anasını bile demeden vurun beni
ağlamaktan yorgun düşeyim
soluk soluğa.
Dante misali sinekleri yapıştırın
piç olsun geceleri
memeleri sarksın aşağıya...
Bitti mi,
Bitmek mi yeni başladım
sarhoş olacaksın öpüşmekten
rüyalarına giremeyecek
bir şey yapacaksın diye
elini tutacaksın sıkacaksın
ağlamaya başlayacak
ama dur demeyecek
hayal değil gerçek
ertesinde kalkınca güleceksin
sanki ben değildim
öldürdüm seni
senin katlini verdim düşlerime
orada vurdular seni
acımak mı
komiksin...
Bıraksaydın seveydim seni
sevda kuytularında öpeydim dudaklarını
görenler mutlu deseydi
biz mutlu olsaydık
şans verseydin hiç olmasa elini tutsaydım
deki neyine gerek
kimsin ki bunları söylüyorsun
doğrudur diyemem
ama diyeceksem eğer:
`küçüksün sen gözlerin bebek
ben sonsuz yaşlı ve yorgunum
ben gidilmez ırak bir yolum
ıssızlara kaçarım yüreğimde`
beklemiyorum beni anlamanı
bu hataya bir kere düşmüştüm bir daha mı
asla...
Sana hep yanındayken doğal olmadığımı söylerim
evet doğal olamıyorum
ama bundan sonra sen de benim yanımda olamayacaksın
olmaya çalışma yorulursun
geceleri ağlarsın
uykusuz ve aç kalırsın bugün seni mutlaka görmeliyim
anlamasan da konuşmalıyım
bir umut dersin
merhaba-dan
iyi günler-den
görüşürüz-den
hep o umdun çevresinde hayaller kurarsın
olmayacağını hiç düşünmezsin
taki sana hiçbir şey hissetmiyorum deyinceye kadar
sonra mı
o çok daha basit
sonra her şeyin benim bildiğim gibi olmadığını
beni gerçekten sevdiğini
yanımda bir garip olduğunu
seni anlamam gerektiğini
böyle durumlara benim de düşmüş olabileceğimi
falan söylersin.
Rus kargo uçakları var bilir misin
haftada bir kere kalkar
sonra çok gürültülüdür
kulaklarını tıkarsın
burnundan ağzından ses içine işler
ses bir dakika boyunca sürer
ama sen o sesi bir gün boyunca yanında taşırsın
aynı sende olduğu gibi
seni de haftada bir kere görüyorum
her seferinde senden kaçıyorum
ama o arlarda bir yerlerden içime girip
öteki haftayı sabırsızlıkla bekletiyorsun
sence aşk bunun neresinde...
Cevahir Evren
Cevahir Evren şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.