Biz Yolcuyduk

biz yolcuyduk
rüzgara karşı yol almak istedik hep
ve aldık da
bir fırtına oldu,
hayal meyal hatırımda
en son bir dalga gördüm: mavi
gözlerimi açtığımda
yeşil, yemyeşil bir deniz uzanıyordu
gözlerimin önünde
alabildiğine,engin
başımda insanlar oldu
ve bir insan daha...
biz yolcuyduk
akıntıya karşı yüzdük

hayaldi belki
belki de düştü
ama biz konakladık burada

biz yolcuyduk
umutlarımız vardı bizim
askere gitmek istemiyorduk
şiir okuyor
şarkılar söylüyorduk
hep beraber
hayatı içiyordum,
onlar da kendi hayatlarını
yaşam denen kadehten
kırmızı bir kadeh
ağzında şarap tadı bırakıyordu
özlem gibi

biz yolcuyduk
saçlarımız uzundu
kravatımız yoktu;
olsa bile
dizimizin kanamasını durdurmak için taşıdık hep
bir yerden geliyorduk
ama
artık durmak istedik
bu kıyıda
yapamayacağımızı bildiğimiz halde

bir şeyler bırakıyoruz yarına
umutlarımızı, geleceğimizi
şimdi yapamayıp da yapmak istediklerimizi
hayaller kuruyoruz akıntının sonu üzerine
ama biz yolcuyuz
akıntı dursa bile
ya içimizdeki sürükleniş....?

geldik ve gidiyoruz
anılar bırakarak bu şehirde
odalarımızda,yataklarımızda
yemek masalarında
gidiyoruz
güller dökerek sarı sarı
çiçekler saçarak rengarenk
şarabımızdan içe içe

gidiyoruz biz de
ne limanlar düşleyerek
ayrılıyoruz belki de
birbirimizi özleyerek
ayrı ayrı gemilere bineceğiz
varış noktamız aynı olacak
rotamız
özlem oldukça
kutup yıldızı yol gösterecek
gözlerinizi dolunaya bakıp hatırlayacağım

biz yolcuyuz
arkamızı dönüp gidiyoruz
el bile sallamadan
su bile dökmeden
ama bu ölüm gibi bir şey değil
biliyoruz ki
biz
biz olduğumuz sürece
gideceğimiz yerlerde mutlaka birbirimizi yakalarız
biz yolcuyuz
rüzgara kanat açtık
ve uçuyoruz
özlemin şarapsı tadı dudaklarımızda

temmuz 96