Dışarıda Yapamadım Anne!

dışarıda yapamadım anne!
denizi gördüm arkamdan vurdu
karanfilimin kırmızısını kopardılar anne!
mumumu çaldılar,pis nefesleriyle söndürdüler onu
üşüdüm anne!
sevgilim ateşini çaldı benden
şarabımı döktüler kaldırımlara

penceremin demir parmaklıklarını özledim ben anne!
umudu,
soğuk kafesler arkasından bakan sevgilimi özledim
kısa ama sıcak dokunuşları...

penceremin parmaklıklarında ne güzel açıyordu güllerim
betonun soğukluğunu tatmayanlar anlayamazdı karanfil kokusundan
bunu bilemedim ben anne!
inanmıştım onlara

sigaramın dumanı boğardı beni
gördüm ki insanların boğmasından daha temiz
ve daha kardelen beyazı
daha kiraz kırmızısıymış

mektupları özledim ben anne!
hasret kokan,
açtığın zaman sevgilinin teni çarpardı burnuna
düşleri özledim
uzun bir uykudan kalkmış gibi
özlem dolu,
öperdim resmini

resimler yanımda anne!
bakışlar derin ve ılık o zaman
alo dediğimde haykırışlar çılgın o zaman
şimdi onlar yok anne!

beni içeri alsınlar
yok mu bir tanıdığınız
dostlarımın arasına
dost bildiğim güvercinlerin
duvarlara kazıdığım karanfillerin arasına

beni ağlattılar anne!
umudumu çaldılar
beyaz badanalı evleri sordum
yok dediler
deniz dedim
mumum söndü

17/18.9.96