Kırmızı Yüzler

Koca bir mevsim bekler,
Çeyizini düzen köylü kızın,
Evlenme öyküsü.
Ve üzümcü babasının emeğine;
Bağbozumu günü,
Ziraat bankasından alay eder,
Köylü milletin efendisi diyen;
Bir tutam kırmızı kağıdın,
Nurlu yüzü (!).

Mahallemin en uslu çocuğuydum;
İyi bilirdim çalmasını,
Kırmızı ibikli horozun
Kibirli karısının doğmamış yumurtasını.
Ve herkesten utanarak aldığım
Kırmızı mikalı
Ağız mızıkasını...

Pişmanım sokmadığım için
Zengin komşumun oğlu Mustafa'yı
Buğday tarlasında öğrendiğim,
Çelik çomak oyununa.
Öykülerine ağlayasım geliyor
Köylü kızların,
Ve de mızıkasıyla uyutulan babanın,
Düşeceğine inandığı
Çok efendili ülkemin
Enflasyonuna...