Kraliçe

Aydınlık ve karanlık diye
İkiye ayırmıştım yüzünü
İki ayrı yüz
İki ayrı insandın benim için...
Aydınlığınla kandırır
Karanlığınla beni yakardın
Ellerimi tutar gibi yapardın ya hani
Sonra da arkanı dönerdin hep...
Ne yapacağımı bilmezdim
Yüzünü görmeyince
Çevirirdim bedenini
Yüzün yüzüme deysin diye
Sense bir adım daha
Kaçardın benden
Kovalamamı istiyordun belki de
Dizlerimin üstüne çökmemi
Ve seni sevdiğimi
Söylememi bekliyordun
Kim bilir elin elime deyer
Felaketim olurdu belki de
Ama sen Kraliçe
Sen ki gözlerinle insanları
Ölüme gönderen
Sen ki pençelerinle kalpleri
Yerinden sökendin
Ama gör müyor musun
Gözlerimin ötesini
Sen yakardın
Sen yıkardın ya hep
Bu beden sana ait değil
Kraliçe!
Ve şimdi masumların
Ruhunu kusmanın zamanı
Çek zincirleri ellerine
Haykır, yalvar...
Şimdi gözlerin gözlerimde
Erned lezülgiğin
Erned temaniysumin
Nes adecse rib siçnih...
Ben gölgeyi takip edenim
Ben gerçekteki sahteliğim
Ve sen Kraliçe
Sen benim gözlerimdeki
Karanlığın sesisin...
Öl artık Kraliçe!
Öl artık!....