Bulutların Özlemi

Gökyüzündeki yıldızlar parlamıyor artık
Bana umut verecek hiç bir şey kalmamış
Beni hayata bağlayan her şey yıkık
Karanlık bütün varlığımı kaplamış.
Geceleri yalnız dolaştığım sokaklar
Akmalarına hakim olamadığım göz yaşlarım
Ya da gecelerimi kaplayan kabuslar
Onlardan nasıl kurtulur, nasıl kaçarım?
Benim bütün hayatımın hakimleri onlar.
Ne bir umut, ne de bir sevgi var yaşamımda.
Beni yakalamaya çalışıyor bütün aynalar
Gözlerimdeki acıyı gösteriyorlar bana
Ruhumun çığlığını anlatıyorlar bağırarak
Kulaklarımı sağır edercesine haykırıyorlar.
Beni bir de onlar yıkıyorlar hatırlatarak
Acılı günlerimi yüzüme vuruyorlar.
Bulutların özlemini yaşıyorum her gün
Kuşlar gibi özgür olup uçmak göklerde
Belki de soğuk rüzgarı ölümün
Bana ıstırap edişi her nefesimde.
Yırtmak istiyorum üstümdeki karanlık perdeyi
Sesimi biri duyar umuduyla haykırıyorum
Yıldızların tekrar açmasını istiyorum pencereyi
Beni yanlarına almaları için yalvarıyorum.
Kara bulutların hayatımı kaplamasına izin vermeyin
Beni kurtarın onlardan, çekip alın beni buralardan
N`olur beni sonsuza giden çukurdan çıkarın
Kazıyın beni herkesin hafızasından.
Benim ağlamaklı hıçkırıklarıma karışan gülüşlerini
Bir yaratıkmışım gibi aşağılayan bakışlarını
Hiç bir şeyi, bir daha yaşamak istemiyorum
Unutturun beni onlara, silin beyinlerindeki pisliği.
Bulutların yıldızlarımı kapatışı hiç bitmeyecek gibi
Yıldızları bekliyorum, dileğimi göndermek için
Yıldızın kayışı, benim kurtuluşum olabilir mi?
Ufuktaki parıltı bozdu bütün hayallerimi
Ölü umut öldürdü beni kendisi gibi
Herkesin beklediği güneşin doğuşu
Benim karanlık ruhumun çöküşü oldu.
.............
Acaba o gün gelecek mi?
Yıldızlar, öne eğik başımı kaldıracak mı?
Bulutların özlemi bana acıyacak mı?
.............
Belki de o gün hiç gelmeyecek
Bulutlar da benim arkamdan aşağılayarak gülecek
Sonsuz çukurun dibine doğru giden yolculuğumun sonunda
Son kez yıldızları aradığım anda
Benim yıldızım çoktan kaymış olacak.
Benim dileğimin yerine
Bulutların dileği kabul olacak
Yıldızlarsa benim için ağlayacak...