Acı Veren Gözlerin

Karanlık odamdaki huzur parçalanıyor kalp atışlarımla
Her soluk alışım bana seni hatırlatırken
Her soluk verişim gönderir beni acının koynuna.
Ne kadar huzurluydum oysa sen yokken
Şimdiyse mücadele ediyorum içime soktuğun hastalıkla
Yatağımda boğuluyorum gözyaşlarımla.
Korkularım, en sonunda beni yere yıkıyor bu gece
Sesini duyuyorum her saniyemde
Gözlerini görüyorum gözlerimi kapattığımda
Ellerin ise boğazıma sarılıyor düşlerimde.
Bugünün geleceğini bilmeme rağmen
Seni benden almaması için yalvarıyordum Tanrı`ya.
Neden girdin ki hayatıma?
Taştan daha soğuktu kalbim
Hiçlikten daha boştu gözlerim.
Yıkılmamalıydı karanlığımın krallığı
Girmemeliydi virüslerin kanıma
Unutmuştum oysa bütün duyguları
Ne sevgi vardı, ne de onun acısı.
Şimdiyse yıkıntıların arasından bana bakıyorsun
Ölmenin vakti geldi diyorsun.
Biliyorum korktuğum gün, bu gün
Odamın içine sesi doluyor ölümün.
Hıçkırıklarım karışıyor güzelliğine
Seni anıyorum şimdi son bir kez daha
Birazdan öleceksin benim içimde
Ölümün sesi kutsayacak son bir kez daha
Gözlerimi kapatıp ölüm ayinimi başlattığımda
İçime soktuğun her şeyi kusacağım yatağıma.
Ama gözyaşlarım sel oldu durmuyor
İçimi ise cehennemin ateşleri yakıyor.
Hiçbir ayin bu kadar acı vermemişti oysa
Göz kapaklarım kapanmamak için yalvarıyorlar ruhuma
Sabah göz kapaklarım tekrar açıldığında
Her şey bitmiş, bedenim sevgiden arınmış olacak oysa.
İçimdeki karanlık ruh, ağıt yakıyor şimdi arkandan
Gözyaşlarım eşlik ediyorlar karanlığa.
Neden girdin ki hayatıma?
Neden acı verdin bana?
Neden acı çektiğimi bilmek bile acı veriyor bana
Olamaz, ben cidden sevmişim galiba.
.........
Sevgi sadece acı verir sevemem ben
Korkularım buna izin vermez.
Sevgi nedir bilemem ben
Kalbim içindeki şeytanı göremez.
Ama yarın mezarımdan kalktığımda
Her şey yine eskisi gibi olacak.
Hiç bir şey artık bana acı veremeyecek
Ne sevgin ne de beni ölüme terkedişin.
İçimdeki surları tekrar inşa etti gidişin
Şimdi sadece ben varım.
Bütün sevgileri öldüren korkularım
Senin gözlerini de silecekti en sonunda
Görmeyeceğim artık onları, gözlerim kapandığında.
Hiçbir sevginin izi yok artık içimde
Aile sevgimi bile kurban ettim ayinde
Tıpkı senin sevgine yaptığım gibi.
Sevgi mi, değil mi, onu da bilmiyorum ama
Ölmesi gerektiğini biliyorum
Çünkü ışığını sokuyordu karanlık ruhuma.
Senden bana kalan her şeyi sileceğim
İçime sevgiyle beraber soktuğun korkuları özellikle
Belki de bu yüzden öldürdüm seni
Bana verdiğin korkular yüzünden.
Artık hepiniz uzaksınız benden
Hem sen, hem sevgin hem de korkuların
Sadece son izleriniz kaldı içimde.
Tırnaklarınla kalbime kazıdığın harfleri silmek çok zor biliyorum
Şİmdiyse bütün yakarışlarım değişti
Artık seni görmemek için yalvarıyorum.
Dudaklarından dökülenleri duymayacağım bu günden sonra
Senin için zincir vuracağım hayallerimin kapısına
Artık ne eline uzanacak ellerim
Ne de dudaklarım dudaklarına
Bütün hayalleri gömeceğim mezarlarına.
........
Tek bir şeyi öldürmeyi beceremedim ayinimde
Bana en çok acıyı veren o gözlerini
Ama onları da oyacağım yerinden, bana inan
Sonra küllerini savuracağım göklere
O bir çift göz için son bir damla gözyaşı dökeceğim...