Sevdamın Mezarı

benim yapım bu kızım
ben böyle inanmışım
yıllarca annem babam
nazlamış pohpohlamış
şımarmışım
döktürdüğüm şiire
yarattığım müziğe
kola kravat içkiye
bu yüzden alışmışım

yarımağız aşk yaşamamışım bunca zaman
sevgimde kinimde büyük olmuş
belki sapıtık
belki mapıtık
ama belli ki delice
belli ki çıldırasıya

arkadaşlarım
dostlarım
arkadaş bilip
dost sandıklarım
birde sen
dünyanın kaç bucak olduğunu öğretmiş
elbet kendine göre
kendi aklınca

oturup konuşmuşuz
bütün sergimi yaymışım sana
aşk nedir
kavga nedir
ruh nedir
sevda nedir
açıp penceremi
anlatmışım bir bir
oyun oynamıyorduk kızım
bu oyun değil

koskoca şehre sığmayan sesim
ölümüne kesilmiş
çıtım yok kızım
çıtım yok sana

konuşma
konuşmuş olmak için hiç konuşma
gözlerin yeter
topyekün ayrılığa

düşünmüşüm
hep düşünmüşüm
düşündükçe düşmüşüm
sevdamın karanlığına

sırtüstü uzanınca
kameram kilitlenmiş
ve arkası yarınlar
başlamış ağlamaya

ve sonrası
henüz tanışmadığım
yılgın yorgun bir ışık
yanan kim
renk neydi
kırmızı kimdi
dur
ateş etme
ben hedef miyim
benim yapım bu kızım
ben bir deliyim
sevdamın mezarını bilen biriyim