Özledim
Eski günleri özledim,
Eski bayramları.
Hani o tahta salıncaklar kurduğumuz,
Ve bir çocuk neşesiyle sallandığımız,
Salıncakları özledim.
İstanbul'u özledim birde,
Oysa İstanbul'da bir sene kalmıştık,
Babamla, annemle, kardeşlerimle.
Yani sapanla kedi kovalamamızı,
Ökseyle kuş tutmamızı,
Bekçilerin bizi kovalamasını,
ÖZLEDİM!
Eski dertlerimi özledim,
Hani pervasızca gülüp geçtiğim,
Başımda kavak yelleri estiği,
Günleri özledim.
Çünkü o zaman ben bunları düşünmezdim,
Çünkü o zaman ben çocuktum.
Şimdi kavak yelleri esmiyor başımda,
Birinin bir şeyleri düşünmesi gerekiyor,
Hatta kimisi sevdikleri için,
Kendini feda ediyor.
Kardeşlerimle kavgalarımı özledim,
Çocukluk kavgalarımı,
Dövüştükten sonra barışmamızı,
Kardeşlerimi özledim.
Eski insanları
O zaman insanlar mertti ,
O zaman insanlar yiğitti,
O zaman insanlar cömertti.
Şimdi ne değişti diyeceksin,
Çok şey değişti dostum çok şey,
Değişiyor aynı kalmıyor hiçbir şey,
Canımı uğruna feda ettiğim,
Sevdiğim değişti.
Aşklar, sevdalar değişti,
Eskiden sevda uğruna canlar verilirdi,
Şimdi sevda anlayışı değişti.
İnsanlar namert oldu,
İnsanlar cimrileşti,
İnsanlar kalleşleşti.
Her an arkadan vurulacağımdan korkuyorum,
Yani eski günleri arıyorum,
Hiçbir zaman doyamadığım,
Çocukluk günlerimi özlüyorum.
Ve keşke büyümeseydim diyorum,
Bu kadar yükü kaldırmasaydı cılız bedenim,
Hep çocuk kalsaydım,
Mutlu kalsaydım.
Cevat Aydın
Cevat Aydın şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.