Haretine Yandığım Gece

Şimdi karanlıklarda yüreğim.
Fırtına öncesi sessizliklerde...
İçimde, bir fırtına koptu kopacak.
İklimler bile birbirine girdi bu gece...
Yağmur muydu bu yağan yaz geceleri gibi sıcak ellerime,
Yoksa göz yaşlarım mı sığmıyor içimdeki sevgi sellerine...
Üç bilinmeyenli denklemler gibi karmakarışık düşüncelerin içinde,
Lodos rüzgarlarına kapılmış bir uçurtma misali sürüklüyorum...
Bir ülkeden, hiç bilmediğim bir başka ülkeye...

Gecemidir beni bu hale getiren,
Duyguların çalkantısına,
Anlamsızlıkları tam ortasına
Bir buruşmuş kağıt gibi savuran....
Yoka ben miyim bu hale gelmek için
Geceye hasret kalan....
Benim saatlerim bu saatler
Gecenin üç beşleri , ayın denize indiği o büyülü saatler...
Ruhumu azat ettiğim,
Kelimelerin ahengiyle, büyüsüyle raks ettiğim,
Hiçbir şeye değişmeyeceğim,
Benim olan, yalnızlığıma eşlik eden saatler...!

Sevdiğime yakınlığım bu zamanlar artar.
Hislerim içime sığmayıp
Kağıda bu zamanlar akar
Mısralar sıralandıkça ardarda...
Benliğimi, sensizliğin girdabı yutar.
Derinlere vardıkça içim yanar,ormanlar yanar,
Yokluğuna ağlamaktan gözlerim yanar...

Az kaldı yarim sana kavuşmaya...
Asker gibi yüzüm şafaklarda,
Bir çizik daha atıyorum adını yazdığım duvara,
Bekle yarim beni
Az kaldı sana kavuşmama....!