Anlatamıyorum Hisslerimi

Yalnız kaldığımda hayalini kurarım.
Sıcaklığını arar durur ellerim,
Tenim tenini,gözlerim gözlerini...
İşte o zaman anlarım ki
Hayallerdedir sevgiliye duyulan hasret.
Ve oturup hayallerimde ağlar dururum.

Seni sensiz yaşamak
Çozu zaman yaşanmışlıktan çıksada..
İçimde; sana kavuşmak için bir umudum kalmasada
Hayallerim kabusa, kabuslarım anlamsızlığa karışsada
Seni sevmekten asla vazgeçmeyecek
İçimde; sevginle büyüttüğüm bir çocuk gibi
Bir yürek taşıyorum şu köhne bedenimde...

Alyazmalı köy kızları gibi
Saf, masum tertemiz olan seni,
Uzun nehirler boyu severim
Söğüt ağaçlarının gölgesinde,
Oturup büyütürüm sevgimi...
Aslında akan nehirler değil, benim.
Seni tanıdıktan sonra
Nedense artık ben, ben değilim!

Seni tanıdıkça ve yaklaştıkça bedenine
Yangınlar çıkar yüreğimde
İçimdeki yangın, yangın değil
Sana uzanan bu aşılmaz yollar yol değil!
Hissettiklerimi anlatamıyorum.
Hele helede bendeki seni anlatmaksa anlatmak değil.
Kelimeler seçiyorum seni övmek için
Seçtiğim kelimeler ise kelime değil.

Sevince insan hep böylemi oluyor.
Yani dile getiremiyormu hisslerini
Yoksa bilmiyorlarmı BENİM gibi sevmesini..
Anlamıyor, anlatamıyorum derdimi...

Bu ne biçim duygu ya rabbi..
Öyle mutluyum ki
Bendeki bu mutluluk, mutluluk değil
Böyle sevmek mi, sevmek değil!
Onu düşünmeden geçmiyor günlerim
Adı aklıma geldikçe kıpır kıpır oluyor içim..
Böyle düşünmek mi,düşünmek değil
Böyle sevmekse Sevmek değil!