Sevmiştim Senden Ötesini

Hasretin sensizliğinde
Kanat çırpıyorum.
Sana ulaşmak
Ne mümkün?
Kanat çırptıkça
Sensizliğe varıyorum.
Sana kavuşmak
ne mümkün?

Olmayan aleme mi kaçtın*
Zalim Avitya...

Gitmemeliydin
Gözlerimin ufkundan öte
En azından
Hayalini bırakmalıydın
Solgun olsalar bile
En azından
İzin verseydin
Yıldızlarını toplamama
Siyah saçlarının
Gülen gözlerinin
Kıskandın onları da benden
Zalim Avitya!

Kan kusturdun gecelerime
Yıldızlarını vurdun düşüncelerimin
Yetim bıraktın mehtabımı
Sonra da benden aldın
Mehtabımın yansımasını
Yetim bıraktın
Gülen göz yaşlarımdan...

Verdin dalgalarına dolunayı
Ağlayan göz bebeklerimin...

Vurdun ormanında sevgimin
Aşk! Aşk! Diye seken ceylanlarını
Öksüz koydun karacalarını
Seni sende senle seven gönlümün...

Çaldın mısralarını kalemlerimin
Harflerimi ağlattın
Şiirimin canına okudun
Hasret kabuslarınla...
Soldu tüm neş'esi
Hayat hikayemin

Bir gülüşe hasret bıraktın
Yarınlarımın ümidini
Verdin, son asrın mahkumluk
Kararını verdin,
Zamanın bağımsızlığına
Ve bana...
Zalim Avitya!

İntiharını arzuladın
Düşlerimin özgürlüğünde,
İntiharını arzuladın
hülyalarımın
pembeliğinin
İntiharını
arzuladın
Arzuladın;
Kararmasını
Zifirileşmesini
İntiharla
Ey Avitya!

Ama bir şeyi unuttun:
?Ben Allah'a inanırım!?
BEN SENİ DEĞİL
SEVMİŞTİM
SENDEN ÖTESİNİ
SENDE
EY AVİTYA!
(01 Eylül 1998 ?Tuzluca)