İstemiyorum İsmini

Gittin
Artık
İstemiyorum ismini hecelemek
Gül yaprağında
Doğan günün kızıllığıyla
Bir şairin yalnızlığında
Gülsuyuna karıştırmayacağım
Rayihanı...
Sen
Artık
Benim değilsin!
Mısralarımın gül-i zarında
Açmayacaksın
Bir daha....
Mısralarımın gül-i zârında
İsmin belki de nefret
Belki de bir hatıra
Kalacak dudaklarımda
Yalnız
Bilemeyeceksin artık
Ne değerde olduğunu
Kalp yansımalarımda
Değerin kaç?
Aynaların aksine
Bilemeyeceksin artık
Ne değerde olduğunu
Koşup gelemeyeceksin
Aşk bahçesindeki sesime
İzin vermeyeceğim
Aramana da....
Vardığın ilk sahilde
Son martının çığlığında
Unutamadığın yorgun hatıralarını
İzin vermeyeceğim aramana...
Buna beni sen ittin!

Herkes
Seni severken
Aynalardaki aksine bakıp
Ben, seni
Gâl-ü Belâ`daki halin için sevmiştim
Ya da
Âhiretlik ömrün aşkına!
Kandın sen,
Gölge sevgilerin tebessümlerine...
Bende bitmeyen aşkın
Göz yaşı hakikat iksiri vardı...
Onu sundum ben
Tüm çıplak realitesiyle sana
Ama sen;
Yaşamadın göz yaşında
Bilakis ilk göz yaşında
boğuldun
Bütün gerçeklerin muhasebesinde...
Sahte gülüşlerin
Kahkaha kızı oldun...
Aldatmaca gecelerin
Yanılgı yıldızı oldun...
Boğdurdun kendini
Parlaması bile karanlık olan
Fani hayat yaldızlarına...
Oysa ben;
Zifirilikleri,
Yok olmaktan var olmaya geçiren
Tüm karanlıkları öldüren
Nur-u Muhammed-i ikliminden haber
Getirmiştim sana!
Ufkunu mu kamaştırmıştı
Karanlık yıllardan sonra
Nûr`un aydınlığı?
Zormuş değil mi?
Hicret etmek
Aldanmışlık ülkesinden
Hakikât semtine....
Zormuş değil mi?
Ey bahtsız Hacer'im!
Hakikatime gelmedin
Ama ben
Dikeceğim senin hakikatini

Mezarının başucuna!

İşte o zaman
Öğreneceksin:
Göz yaşı ne
Ne nimet olduğunu göz yaşının?
Kimin düşman
Kimin kahraman
Neyin gurbet
Neyin vatan
Neyin post
Neyin dost olduğunu
Öğreneceksin
İşte o zaman
EY HACER!