Cemiyet

Cemiyet! Gidilen yol, yol değil; bir bataklık,
Bu yolda da hüküm süren sahte kahramanlık,
Alp-erenliğe yer yok, bu çirkef zeminde,
Bir başı-boşluk var, gelen çağın gündeminde,
Göç yolunda namus, namussuzluk yerleşmekte,
Haklar ayrılırken, imânsızlık birleşmekte,
Namus ağacını kesiyor, şerli baltalar,
Sokakta kadın-erkek; üst-üste, alt-altalar,
Sarsılıyor, namus ağacının hak dalları,
Her dem ayrılıyor Mü`minlerin yolları.
Oturun, düşünün, nere gidiyoruz bizler?
Türk`e senaryodaki rol: Cetsiz kimsesizler!
Kopukluk, aile bağlarında bir kopukluk,
Evde kavga-gürültü ve sokakta sarhoşluk!
Sallanır ar abidesi asırlık çınarlar,
Namusun bekçisi oldu, kişisel çıkarlar!
Mini etekle işportacıya kaldı,namus,
Haya, gündüzün gözüyle, çağdaşlara kâbus(!)
Görünüş bu; yıkık, dökük, arsız, gamsız, şaşkın,
Fuhuşun, yüzsüzlüğün çeşidi bini aşkın,
Namussuzluk boğaz boyuna gelmiştir, lâkin,
Namuslu gaflette, durumu oldukça sakin!
Bir kıvılcım yeter, arsızlığı durdurur,
Hedefi tam isabetle onikiden vurur.
Ve sorar; `Siz kimsiniz, neden bu hâkimiyet?
İşte o zaman, gerçeği görecektir elbet;
Buğulu cam ardında secde eden nineler,
Çır-çıplak; `Yalnız namusluyum!` diyen annneler!
Ve en kötüsü, ninelerden utanan kızlar,
Kızları, küfre boğan şu dünyalık yıldızlar!
Tüm olumsuzluğa rağmen yaşamaya sebep,
Tek-tük okunan Kur`ân-ı Kerîm midir acep?
Evet, evet!...Allah`ın lütufları, bunlardan,
Hafız doğurmasını bekliyoruz, analardan!
Doğurun... Doğurun analar, hak İslâm için!
Doğurmadan düşünün; İnsanlar doğar, NİÇİN?
(1996-Adana)