Diriliğin Uzaklığı

Yine göz yaşı göründü
Uzun ve ıssız gecelerin
Bağrında gecelerin...
Çağlayıp geliyor
Hayal hayâl....
Çağlayan olup bir damlada
Ağlayıp geliyor...
Hayal hayâl....

Kim bilir sen hangi gülmedesin
Kim bilir?
Hangi kahkahanın göbeğindesin...

Çoktan unuttun değil mi?
Hatıralarımızın rüya yeleli hayallerini
Kabrini bile kazmadan
Attın maziye
Dünümüzü...

Söylesene Hacer ;
Sen vicdansız mısın?
Böylesine
Ölgün müydü?
Atimize verdiğin değer
Böylesine alçak olur mu?
Zamanımı baltalayan sevgililer...

Aşk asırlarını ayırdın
Zalimce
Son bakışında
`bakmakta, görmeyi idam ettin
görmekte, sükutu evrensel kıldın!`...

Kirpiklerine hedef tuttun
Varoluş gayemin vahasında
Sana susamışlığımı...
Cenderesine hapsettin
Hülyalarımı
Karanlığın göz yaşı bulutuna
Ismarladın
Sana dair
Umutlarımın katarını
Saman yolumu geceme yıktın
Yıldızsız bıraktın
Sensizliğimi...

Ufuklarımı gasp ettin
Güneşim gözükmüyor artık...
Her zaman
kaçtığım gölgeme bile
hasret koydun Hacer!

Kavgaya tutuşturdun
Canımla-tenimi
Ruhumla-bedenimi
Yaya bıraktın
Olmakla-ölmek arasında
Varlığımı...
Susuz çöller gibi...
Zamansız bıraktın
Sendeyken
Sana hasretliğimi...

Şimdi ben,
Hangi yıldızsız gecede
Karanlığın bekçisi olacağım
Hükümranlığına kadar
Güneşin!...

Sen, mum ışıklarına kaçtın
Beni yıldızsızlığa hapsedip
Alsaydın canımı
Giderken...
Bıraksaydın
Bedenimi...
Sensizliğin feza boşluğuna
İnan;
Bu kadar sancılanmazdım
`canım,
canınla sağ olsun!`
derdim:
` Ölmek,
seninle
olmamaksa eğer yaşam
sensizlikte güzel olur,
Ölmek!`

Ama olmadı

Canımı bile titrettin
Cansızlığın sensiz karanlığında

Hasret hiç böyle zulüm olmamıştır!

`Olmamıştır
hasret
hiç böyle
zulüm!
Sen de
Böylesine
Zalim!
Kıyametten önce
Ve sonra...
` Ölümün yakınlığı değil midir,
Sendeki
Diriliğin uzaklığı!`
(1999