Sevgisiz Ölüm

İnsan bir kere ölür güzelim.
Ağlasa da bin kere.
Yıkılsa dağlar,
Ezilse semada bulutlar,
Ezilmez yinede yürekte umutlar.
İnsan bir kere ölür güzelim.
Ya sevgi?
Çarmıha gerilir,zindana atılır belki
Kara topraklar yasa bürünür,
İnadına, yeşil üstüne
Hançerler saplanır,
Sevginin yeşerdiği,
İnsanın tam göğsüne.
Sonbaharı hiç sevmem,
Kuru yaprak olamam ben
İnsan bir kere ölür güzelim,
Her sonbaharda da ben.
Kanım çekilir tenimden,
Sızar yaşlar gözlerimden,
Yağmurları kıskandırır.
Sevmesem de sonbaharı
Benliğimle,sevgimle
Görünen işte bu, hep o zamanı andırır.
İnsan bir kere ölür güzelim
Vakitli,vakitsiz.
Ölmek istemiyorum.
Kadere isyan değil ki bu
Ölmek istemiyorum,
Sevgisiz.
İnsan bir kere ölür güzelim
Gecenin karanlığına sızar gibi
Dirensem de boşuna.
Güneş batmak üzere artık;
Vakit geldi çattı.
Özlemler karardı, karardı
Beni tutsak edecek geceler
Yine öleceğim birkaç saat
Benden sana kalacak;
Sevgimi anlatan heceler.
İnsan bir kere ölür güzelim
Heceler ölmez ki...