Yakınma

Yağmuru severdin, gezerken saçında
Okşasın isterdin tenini her gün
Daha on beş-on altı yaşında
Kara gözler, nasırlı eller di gördüğün.

Çimenlere uzanırdın, toprağı koklardın
Su sesi küpe olurdu kulaklarında
Her akşam üstü dedeni yoklardın
Dudak izi kalsın diye yanaklarında...

Çobanın kaval sesi ninni olurdu
Kirli pencere camından süzülürken
Masallarda şehzade seni bulurdu
Bin bir sevdalı kız üzülürken...

Hâlâ bende onbeş-onaltı yaşındasın
Kirpiklerin ok olsaydı tınmazdım
O yerlerin toprağında, taşındasın
Sevdalanmasam asla yakınmazdım
Geçtiğim her yere böyle bakınmazdım.