Anadolu Rüyası

Güneş yüz gösteriyor ufuktan.
Yapraklar nazlı nazlı sallanıyor,
Haber yok artık ayrılıktan,
Bütün yanaklar allanıp, pullanıyor,
Göçmen kuşlarıyla selamlar yollanıyor.

Bozkırlarda filizler yeşeriyor,
Köyüme yeşil yeşil bakarak,
Keder, azap, yoksulluk eriyor
Derelerden şırıl şırıl akarak...
Mutluluk ufukta beliriyor,
Karşılıyorum, davul-zurna çalarak.

Bitiyor al yazmalımın çilesi
Ateşten sıyrılıyor gurbetteki eri
Yerleri titretiyor sevinç kafilesi
Mutluluğa özlemin başlıyor seferi
Hepsi bağrı yanık, gönüllü neferi.

Kuru toprak, ihtiyar tek-tük bağlar
Son demlerini, son nefeslerini
Vermek korkusuyla için için ağlar,
Parlak yıldızlar duyar da seslerini
Sadece baykuşlar anlatır hislerini.

Uzak; yakına daha yakındır,
Nasırlı, çatlak ellere uzatır sümbülleri,
Varlığa bu en halis, en haklı akındır
Ellerde her zaman demet demet gülleri
Omuzlarında da özgür bülbülleri.

Uykudan uyanmış Anadolu'm uyanık
İnce nazik eller gül sunan ellerle tanışmış
Yürekler ise hep aynı: bin yıldır yanık
Bu yerler, bu yerler çok şeylere tanık
Artık bağrım yanmaz; Anadolu'm uyanık.

Ve..Ezan sesiyle rüyadan sıyrılış...
Güp güp atan yüreğime sözüm geçmez
Zor, bilmez miyim bu hülyadan ayrılış
Zehirli oklar sinemi deler,
Ah Anadolu'm, bahtın kara kış,
Gül kokan baharların nerdeler?