Ve o gün...Ve bu gün.
Ve o gün... VE BU GÜN.
Ve yine günlerden 10 temmuz.
İlişkimizin başlangıç günü..
İçim de bir coşku, bir fırtına ki; eyvah!
Hiç ayrılığı yaşamadım;
ayrılığı yaşasam da.
Hiç hüznü tatmadım;
hüznü tatsam da.
Çünkü; her gidişinin bir dönüşü vardı.
Ve hüzün mutluluğa bırakıyordu yerini.
Sensiz geçen geceler de bile;
Seninle konuşmayı,
Sen olunmayı öğrendim.
Senin olmadığın bir şehir de;
Güneş'in doğuşunu
Tek başıma seyretsem de;
Senin şehrinde de aynı güneşten Olduğunu bilerek yandım.
İçim buz kesmedi,
Gözümden yaşlar acı acı akmadı,
Gözlerim kan çanağı olmadı.
Ağlamayı özledim.
Ve bilirsin!
Özlenene kavuşmaktır hedefim.
Ağlıyorum. Hem de hıçkıra hıçkıra!
Ama acı acı değil.
Bu mutluluğu yaşatan sevgi,
Hep yanım da.
Ve ben bu mutluluğu,
Bir ömür kısalığın da yaşayacağım için ağlıyorum.
İkiyken bir olunmayı öğrendim seninle.
Aynı yol da yan yana yürümeyi sonra...
Ve yolun sonun da; yanımız da,
solumuz da, önümüz de,
İçimiz de ne varsa paylaşmayı öğrendim.
Sevindim, coştum.
Çocuk oldum seninle.
Seninle ben oldum.
An oldu sen oldum.
Sen olunca,
Seni damarlarım da hissettikçe
Kuş oldum.
Hiçbir avcı görmeden çevren de uçtum.
Sonra kalbine kondum.
Kendimi buldum.
Artık sen de ben olmuştun.
Biz ikiyken bir olduk; birken hür...
Özlem Bayram
Özlem Bayram şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.