Ben İnsanım Usta...
Ne var yani okumadıysam,
Babam okutmadı ki.
Ben istemedim mi adam olmayı.
Babam ?okuyarak adam olunmaz?dedi
Verdi daha 11imde tamirci yanına
Bilmezdim nedir daha tornavida
Mahalle maçlarında kalırdı aklım
Ama oynamaya korkardım.
?Ya yırtılırsa papuçlarım? ?
Babam ?Az para getiriyorsun.? dedi
Zam istedim başım önümde
?Çalışmayana ekmek yok? dedin.
Mesaiye kalmamı söyledin saatlerce.
Çalışırken dayanamazdı,
Kapanırdı o çocuk gözlerim.
Ensemde bir elin soğukluğuyla uyanır
Kendimi yerde bulurdum.
Canım acırdı belli edemezdim.
Söylesem beni döverdin.
Sonra biraz daha büyüdüm.
Yaşım erdi 18ime.
Bakkal Hüseyin'in kızına aşık oldum.
Babam dedi:
?Aşık olmak senin neyine? ?
Vurma artık usta;
Yaşım geldi 20'ye
Gören ne der sonra;
Rezil olurum millete.
?İsyan ediyorum artık bu düzene
Düzen denilen şey düzensizlik bence
Bu yaşamak değil bir işkence?
Attılar beni böyle konuşunca nezarete
Ne ekmek verdiler ne de su
Adam değilsin sen dediler birde
Babam dedi ?Rezil olduk el aleme?
Kızdı ustam pişman değilim diye.
Çıkınca işe döndüm yine.
?Sabıkalı çırak? dediler birde. Sabıkam hak aramamdan dediysem de
Dinlemediler bir kere bile.
Vurma artık usta.
Gelen vuruyor, babam vuruyor.
Güvenin dedikleri herkes vuruyor.
Adam değilsem de hakkımı arayacağım
Artık bu adam olamayan;
İnsan olduğunu biliyor.
Özlem Bayram
Özlem Bayram şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.