Sahipsiz Coğrafyam
Fırat'ın öbür yakası kadar dertli, muzdariptim.
Bir başına çöl ortasında kalmış gibi gariptim.
Mecnun değildim, hele hiç yoktu bağrımda taş,
Ama gözlerim dolu, yağmur bulutları kadar yaş.
Ne garip içki içmezdim, lâkin bedenim sarhoştu.
Güneş gökte idi ama, nedense yeryüzü loştu.
Mütemadiyen ruhum bir serabın peşinden koştu.
Beyhude bedenim bir kez zaptı rapt olmuştu.
Ruhum yorgun ve aciz, zira çırpınışlar boştu.
Sonra çaresiz kıtalar ötesine daldı da gözlerim,
Bir hüzünlü coğrafyaya takıldı kaldı gözlerim.
Aniden boşandı kuruyan göz çeşmemden yaşlar,
Bu tarifsiz manzara insanın yüreğini haşlar.
Âh Irak, Çeçenya, Azerbeycan, Afganistan!
Peygamberler durağı Filistin, Arabistan!
Filipinler, Cezayir, Keşmir, Mısır!
Hep Müslümanı çok,Müslümanlığı kısır!
Çünkü hepsi aynı sevdada, hepsi muasır!
Hem öyle muasır ki, daima kendileri yaya,
Taklit ettikleri ise çoktan gitmişler aya.
Kılavuz yaparak Batıyı, müstemlekesi olmuş,
Vitrinlerine cola'lar, hamburger'ler dolmuş!
Bilim diye, sığınmışlar operaya, baleye, modaya,
Çağdaşlık adına büst dikmişler oturdukları odaya.
Onlar ki sarılmışlar bin bir çeşit ilime,
Bizde bilim ideolojik-mideolojik ve lime lime.
Asırlardır avunduk çağdaşlık diye diye,
Hepsi misyonerlerden altın kadehte hediye.
Ümmet her coğrafyada kan ağlıyorken,
Ağıtlar arşı titretip yürekleri dağlıyorken,
Cümle mustazaf sana gönül bağlıyorken,
Sevinmek, hele eğlenmek, bayram yapmak ha?
Her taraf kan iken mazlumlar bayram yapmaz!
Yargıla o düşünceyi, yargıla ve derhal as!
Çünkü sonuç coğrafyanda hıçkırık ve yas!
Evet, bir harita aldı da götürdü beni,
Üzüntüden unuttu ruhum, ait olduğu bedeni.
Kıta kıta gezdim, dullar yetimler gördüm,
Çıkmadı Filstin'de ki kadar beni deli edeni!
05.03.1995/Gelibolu
Mehmet Sertpolat
Mehmet Sertpolat şiirleri