ZAMAN
Z A M A N Ü S T Ü N E
Bir semavi saat ki işler her an.
Bu saltanatın son demi ne zaman?
Geçen biz miyiz,süzülen vakit mi?
Bir mühlet mi zaman,yoksa akit mi?
İdrak kolay mı, sonsuzlukta sonu?
Tahayyül ne zor,onsuzlukta onu.
Her dem kayıttadır hem kare kare.
Mahşerde çıkar açığa yekpare.
Durur mu hiç zaman, zaman içinde?
Hikmet Ashabı Kehf'te, sır niçin'de!
Dün gitti, yarınsa meçhul, an bu an!
Şakaklarına bir bir kardır yağan!
İnsan, neden hep yarın hep yarın der?
Bilse, dünün yarını bugün eder.
Varsa beşer için en büyük illet!
Zamanı mekana hapsetmek zillet.
Ne Marks, ne Nemrutlar anladı anı.
Dünyaydı onların şöhreti şanı.
Diyorsa Mevla bu ne büyük ihsan!
Hüsranda, asra yemin olsun ki insan!
Cana Ömür, bedene ruh emanet.
Ölüm vaktin sonu, tende kıyamet!
Ebu Talip'e bir an kurtuluştu.
Secdede Firavun'a son duruştu.
Malayani dilin ifrat yarası.
Boş vakti öldürmek, sözün sarası.
Öldürür zamanı bir zaman gelir.
Hükmü ilahiye o da eğilir.
İnsan, vakte susayıp acıkmalı.
Anı kuşanıp sefere çıkmalı.
01.02.2006
Mehmet Sertpolat
Mehmet Sertpolat şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.