Güzel insan?

Cenabı Haktan dilerin ki, sağlık ve afiyettesinizdir.
Kim bilir ne ızdıraplarla, sabaha kavuşmuşunuzdur.
Tahayyül zenginliğiniz, naçiz halimin malumudur.
Mana zenginliğiniz, seküler bir yürek için naiftiniz.
Her nasılsa ve asla hesaplanmadan siz kızdınız,
Haklıydınız, çok kırıldınız, çünkü siz özeli bilendiniz.
Zatımın bedevi kişiliğinden, yalnızca itina beklediniz,
Birden sarsıldınız, hatta çok kınadınız, birde uyardınız,
Artık yazmayacağınızı söylediniz, orda beni bitirdiniz.
Ne olurdu, merhabayı esirgemeseydiniz, fedakârdınız.
Çok görmeseydiniz, siz birden hiddetlenmeseydiniz.
Oysa duyguları yakinen bilendiniz, siz bir hekimdiniz.
Zahiri, batını deşifre etmek adına sürekli koşandınız.
Adam zaten hastaydı, zillet bir nefsin temsilcisiydi.
Bilmiyorum kaç kez, ısrarla itirafını size yapmıştı.
Sizin satırlarınızdan, mana kokan mısralarınızdan,
Şifaya ramak kalan bir zavallı, divane perişandı.
Dostluk paylaşımını ifşa etmekten kaçınamazdı.
Zaten bir mahlasınız vardı. İsminize yabancıydı.
Sesinizi duymadım, teninizi görmedim, bilmedim.
Atmosferin derinliğinde selamlaşan insanlardık.
Atmosferin kime ait olduğunun idrakinde bir kulduk.
Mizanı, çetin hesabı, kabirde yaşayacağım azabı,
Bilen, kabullenen, onu bekleyen, bir tövbe edendik.
Siz, bu fakirin bir ahengiydiniz. İşaret taşıydınız.
İkaz eder, yol gösterir, hatta ihtar eden insandınız.
Şayet hataysa, tamam kabulüm ama koparılmaz ki,
Siz bir değersiniz, fikirlerinizle güzelsiniz, özelsiniz.
Her halde hala yaşıyoruz, bir fedakârlığa ne dersiniz.